راوی می گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: وصیت لقمان چه بود؟
امام فرمودند: «جملات شگفت انگیزی در این وصیت وجود دارد، اما شگفت انگیز ترینش این است که لقمان به پسرش اینگونه گفته که: پسرم! از خداوند بترس، آنگونه ترسی که اگر او را با نیکی های جن و انس ملاقات کنی، بترسی که تو را عذاب کند، و به خداوند امیدوار باش، آنگونه امیدواری که اگر گناهان جن و انس را به پیشگاه او ببری، امید داری که تو را می بخشد.»
امام صادق(ع) بعد از نقل این سخن، فرمودند: پدرم می فرمود: « در دل هر بنده ی مومنی دو نور هست: نور ترس و نور امید!
میزان این نور ها آنگونه است که اگر آنها را بسنجی، وزن هیچ کدام از دیگری بیشتر نیست. (میزان خوف و رجا در دل مومن به یک اندازه است.) »
منبع: کتاب جهاد با نفس - باب 13
